ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
Πέφτει η νύχτα κι οι σκιές από την γκρίζα πόλη αφαιρούν το χρώμα
μοιάζουν με ξόβεργες βουβές που παγιδέψανε πουλιά βαμμένα μ' αίμα .
Στα πεζοδρόμια σπαρταρούν φλέβες , κορίτσια και προστάτες και ιδρώτας
στον ύπνο τους παραμιλούν κοπέλες του έρωτα που η νύχτα βρήκε πρώτα .
Τα μάτια μένουνε κενά , μα το βαρύ το μακιγιάζ κοσμεί το δρόμο,
το λεξιλόγιο της βρισιάς ανακατεύεται συχνά μόνο με πόνο .
Σε καταγώγια σκοτεινά , μέσα στον κόρφο της ντροπής και των χρημάτων
καμιά βελούδινη στιγμή δεν έχει άρωμα ηθικής ούτε χρωμάτων .
Εδώ πεθαίνουν ποιητές , μονάχα οι σκοτεινές μορφές όνομα έχουν ,
μαγαρισμένες επαφές , στης χαραυγής το ασημί , ξέρουν , δεν αντέχουν .
Μέσ' το σκοτάδι της βροχής , το κουρασμένο τους κορμί , γυμνό στη βία
της Αφροδίτης τα παιδιά , πληρώνουν για να πληρωθούν μ' απελπισία .
Κάπου αστράφτει ένας σουγιάς και ψάχνει σάρκα με το μέταλλο να ενώσει
και στις σακούλες σκουπιδιών , δυο σκυλιά ζητούν τροφή που θα τα σώσει .
Με ένα νόημα κρυφό , που κανείς άλλος δεν μπορεί ίσως να νιώσει
ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ παρακαλούν τη νύχτα γρήγορα να λιώσει .
Στίχοι και Σχέδιο ΚΩΣΤΑΣ
θα ερθει κι εκεινη η στιγμη που θα τα πουμε απο κοντα....οταν ειναι καιρος...σ' ευχαριστω για την αφιερωση...ειναι φορες που μου λειπουν κατι παλιες στιγμες γιατι ξερω καλα πως δεν θα ξαναρθουν ποτε πια....ειναι στο χερι μας να χτισουμε κατι καινουργιο και αληθινο...με αγαπη οσο μπορουμε πιο κοντα στην πργματικη της διασταση...πιο απλα με την αληθινη εννοια της κι αυτο με κανει να αναρωτιεμαι...μπορουμε;
ReplyDelete